4 weken Ierland met Alan Rickman

Hoi allen,

Ik ben net terug van het theater. Het was een bijzondere ervaring om Alan Rickman in levende lijve te zien na alle verhalen van mam (en Christha). Het was nogal een gedoe om alles voor elkaar te krijgen. Ik had namelijk een bevestigingsmail gekregen na mijn boeking maar daarin stonden heel weinig gegevens over het toneelstuk dat ik had geboekt. Dus had ik een paar weken terug een mail gestuurd om zeker te weten dat de boeking goed was doorgekomen. Kreeg ik als antwoord dat er geen tickets onder mijn boeking stonden. Oftewel, we moesten opnieuw tickets boeken.

Ik heen en weer mailen met het meisje van het theatre omdat zij de kaarten wel voor ons wou bestellen en we de betaling opnieuw moesten regelen en eergisteren was het eindelijk afgerond. Net op de valreep. Anders had ik voor een andere dag geregeld. Ik vandaag naar een internet café om alles uit te printen (voor de zekerheid omdat we het ticket bij de balie moesten ophalen). Willeke zat de hele dag al te hyperen omdat ze ook groot fan is van Alan en na een wandeling door de stad en een lekkere maaltijd in de pub, gingen we richting het theater.

Foto's gemaakt van de posters (mooie historische kostuums) en tickets opgehaald. Eenmaal gezeten in de zaal (6e rij, de acteurs stonden enkele meters verderop) maakten we wat foto's van het decor. Kwam er in één keer zo'n wijf van het theater aan om te zeggen dat we geen foto's mochten maken. ''Omdat het onder de copyright valt van het decor. Willen jullie ook de gemaakte foto's verwijderen?'' Wij keken elkaar aan en zeiden braaf ja (maar deden het natuurlijk gewoon niet....duh!). Waarom mogen we geen foto's maken van een bank met een stoel ernaast? Alsof we dat wilden reproduceren in onze woonkamer...

Naja, het licht dimde en Fiona Shaw (Mrs. Dursley in Harry Potter, de gemene tante van Harry) zat op de (antieke?) bank. Er lag nep sneeuw op de bühne (ik kreeg het er spontaan koud van) en ze deed of ze door het raam keek. Lindsay Duncan kwam eraan in mooi gewaad en ik maar wachten tot Alan z'n entréé deed. Die zat opgesloten op zolder (hij speelde een bank manager dat had gesjoemeld en 5 jaren in de gevangenis had gezeten) en na het einde van Act 1 werd het decor omhooggetrokken, werd het even donker, sjouwden ze met wat nieuwe meubelstukken en stonden we prompt op zolder. Alan stond als gehyptoniseerd naast een piano, dat werd bespeeld door een jong meisje dat zijn enige gezelschap was na zijn vrijlating.

Het stuk bevatte veel verschillende ingrediënten: spanning, humor, drama. De levens van de karakter waren met elkaar verweven en de gehele cast was in topvorm. Alan had me al in z'n greep met z'n openingsspeech over z'n jeugd in de mijnen: "Deep.....in the mines." In die sfeer was hij opgegroeid maar was een goede positie aangeboden in de bank met als voorwaarde dat hij z'n liefde voor Lindsay Duncan opgaf. Z'n vrouw, een soms dramatische en soms humoristische Fiona Shaw, speelde de sterren van de hemel. Ik hoorde af en toe een hint van haar Ierse accent terug, maar dat mocht de pret niet drukken.

Het toneelstuk kwam dramatisch ten einde; de zoon van het echtstel nam de benen met een divorcée en Alan stierf aan een hartaanval in de kou waardoor vrouw en ex-geliefde (zussen in het toneelstuk) elkaar eindelijk de hand wilden geven. Het was erg intens. Willeke heeft er ook erg van genoten en we gaan zeker weer een keer. Ik heb al een kaart besteld voor een toneelstuk gebaseerd op Jane Eyre (met Andrea Corr van The Corrs als Jane). Daar zit ik op de eerste rij. Dat wordt ook genieten. Na het toneelstuk gingen we met een glimlach op het gezicht naar huis, genoten we vanaf de bus van alle bizarre Halloween kostuums en verwonderden we ons erover dat de mensen buiten zich in een totaal andere wereld bevonden dan wij en uit hele andere dingen plezier putten.

Verder gaat alles hier goed. Op het werk mocht ik eindelijk vanaf vrijdag meebellen (maar het is dermate slecht georganiseerd dat ik nog geen eigen computer heb en nu die van een collega gebruik die dinsdag terugkomt....). Het werk gaat wel goed, maar het is nu nog een leerproces. Van elk gesprek leer ik nog nieuwe dingen (je vergeet gemakkelijk iets als je aan alles tegelijk probeert te denken) maar dat hoort erbij. Ik probeer alles goed uit te zoeken zodat ze bij de juiste teams specialisten terechtkomen. Ik stel genoeg vragen en heb alweer contact met wat Spanjaarden. Daar zit overigens wel een leuk verhaal achter.

Ik heb nog een paar ex-collega's te vriend op sociale networking sites en 1 ervan sprak me aan donderdag. Bij HP hebben we de bedrijfschat waarvan iedereen wereldwijd lid is dus ik probeerde Jose Sanchez op te zoeken daar. Krijg ik een hele waslijst met Jose Sanchez's. En welke is het dan? Dus ik sprak twee willekeurige Jose's aan en hoorde die uit. Nee. Geen van beiden waren de goede. Vraag ik aan mijn ex-collega of hij op de bedrijfschat zit. "Nee, ik werk al een paar maanden ergens anders." Oh. "Dus ik praat nu met twee vreemden met dezelfde naam en jij bent niet eens meer bij HP werkzaam?" Jep. Naja, mijn ex-collega ging weg en ik praatte maar verder met de 2 Jose's op Communicator en ze bleken ook erg aardig te zijn (en kan ik m'n Spaans ook bijhouden) en we hebben de rest van de middag met elkaar gechat (ik was toen nog niet aan het meebellen dus had ik de tijd ervoor). Aan het eind van de dag had ik er dus 2 vrienden bij, allebei met dezelfde naam en de persoon die ik eigenlijk zocht had ik achteraf maar een gesprek mee van een paar regels. haha

Zo, de belangrijkste dingen weten jullie weer. M'n eerste 4 weken Dublin zit er weer op.

Tot gauw!

Renate