Training, Sticky Toffee Pudding en Opera
Door: Renate
Blijf op de hoogte en volg Renate
10 Oktober 2010 | Ierland, Dublin
Hallo allemaal,
Ik heb weer genoeg meegemaakt deze week. Sinds ik de vorige keer heb geschreven heb ik m'n verblijf bij de B&B afgerond en me verplaatst naar m'n permanente adres in Dublin 15. Het was in het begin even een gedoe om te kijken van waar de bussen vertrokken, welke en waar ik af moest stappen maar na het vinden van herkenningspunten gaat het nu prima. Oké, ik ben wel lang onderweg naar en van m'n werk maar dat ben ik intussen wel gewend dus daar doe ik niet moeilijk over.
Maandag had ik eerst 's ochtends een korte training van Ciara van HR (''was je hier eerder? Ik dacht al dat ik je herkende'') over het bedrijf zelf, werd ik overgedragen aan m'n coach bij HP, Roisin (spreek uit: Rosheen) O' Connell. Ze is dan wel Iers, maar ze heeft 18 jaar in Nederland gewoond. Ik spreek altijd altijd gewoon Engels met haar. We kregen van haar training over het systeem dat we gebruiken op het werk, de werkgroepen waar we cases naartoe kunenn sturen, etc. M'n coach had vrij vlug in de gaten dat ik ervaring had en toen ik vertelde al eerder daar in het gebouw gewerkt te hebben zei ze: oh, daarom weet je al zoveel. Als ze vragen stelt, antwoord ik regelmatig en kreeg een keer te horen dat ik niet meer mocht antwoorden omdat de anderen ook een kans moesten krijgen. haha. Elke middag ga ik bij een ervaren agent op de belvoer meeluisteren/meekijken en dat valt eerlijk gezegd nogal tegen.
Het is bij HP namelijk een stuk rustiger dan bij UPS. Waar ik bij UPS 100+ gesprekken per dag had werd er deze week 1 dag vrij gegegen aan de agent met de meeste gesprekken in 1 maand: 800. Daar had ik dus in een week al overheen gezeten bij UPS. Even om jullie een idee te geven hoe rustig het is op de afdeling. We hebben hier ook gewoon internet en het is toegestaan tijdens rustige momenten te chatten, emailen en browsen. Vaak met meeluisteren heb ik dus bijbel quotes meegelezen op google (van de zwarte christenen van het Nederlandse team die graag verkondigen dat ze religieus zijn en waarom ik dat ook maar zou moeten zijn.....). Het is ook nog zo dat de meeste gesprekken gaan naar de nieuwste agents zodat ze kunnen oefenen en hun vaardigheden kunnen opbouwen. Maar naast nieuwelingen mag ik dan weer niet zitten dus ik leer eigenlijk bijna niks en krijg niet de mogelijkheid zelf cases aan te maken omdat ze nauwelijks mail binnenkrijgen.
Ik ben ook alweer gewend aan de kantine op kantoor, waar nog steeds na al die tijd dezelfde vrouw werkt bij de kassa. Ik kwam ook een paar bekende gezichten tegen in het gebouw. Sommigen van mijn eigen team van KONE (een paar Fransozen) en Alan Ling werkt nu op een andere afdeling van HP waar ik contact mee heb. Alan kende ik vooral omdat ik hem tegenkwam in het gebouw en we een tijdje vrienden waren. Hij keek raar op toen hij me ineens zag zitten daar. haha. Over vrienden gesproken, ik had vandaag afgesproken met Daniel bij Starbucks om half 2. Daar hebben we zitten kletsen tot 5 uur. Ongelofelijk. De tijd vloog voorbij. Natuurlijk veel gepraat over ex-collega's, etc. Was gezellig.
Gisteren heb ik m'n eerste Dublin evenement gehad in de vorm van de opera La Traviata van Verdi. Het was in het National Concert Hall, een modern, on-theaterachtig gebouw in ontwerp en ook vrij klein. Behalve een paar props en wijzigingen in decor tussen de aktes door, stelde het fysieke aspect weinig voor. De zangers waren echter zeer capabel en vooral van Alfredo heb ik zeer genoten - ook vooral omdat het een knappe, charismatische man was. Van Israelische afkomst nog wel. Dat ze daar ook opera zingen wist ik niet eens. haha. De hoofdrol, Violetta werd gezongen door een Ierse opera-zangeres en ze kreeg ook een Iers applaus aan het eind. Het was een sfeervolle avond die voor mij begon in een Italiaans restaurant op Dame Street. Daar heb ik de lekkerste spagetti carbonara gegeten die ik me zo kan herinneren (maar die van Jenny is ook heel lekker hoor). Daar hadden ze zelfs sticky toffee pudding als dessert. Zoals jullie je wel voor kunnen stellen, heb ik die besteld en dat was hap, sloek, weg. Daar zal ik wel vaker naartoe gaan. :P
Vandaag me ook weer eens tegoed gedaan aan m'n favo gefrituurde donuts (en direct volgegeten) en ben in de afgelopen 8 dagen al 5 keer naar Starbucks geweest. Ik ben nu zo Starbucks moe dat ik vandaag maar hot chocolate heb gedronken omdat de frappuccino me bij de oren weer naar buiten spoot op den duur. Verder heb ik weinig geld uitgegeven (eten/drinken is ook duur zat hier dus dat komt voorlopig goed uit). Ik heb vandaag wel iets heel schattigs gekocht. Een speldje met een eekhoorntje erop geschilderd. Awwww! Willeke en ik kwamen nog weer 1 tegen in de stad. Koechi-koechi-koe! En dat mens van de balie ook nog vragen of ik een plastic zak ervoor moest hebben om het mee te krijgen. Als ik een speldje niet meer meekrijg in m'n tas moet ik me schamen. haha
Dat was het voorlopig weer.
Tot blogs!
Renate
Ik heb weer genoeg meegemaakt deze week. Sinds ik de vorige keer heb geschreven heb ik m'n verblijf bij de B&B afgerond en me verplaatst naar m'n permanente adres in Dublin 15. Het was in het begin even een gedoe om te kijken van waar de bussen vertrokken, welke en waar ik af moest stappen maar na het vinden van herkenningspunten gaat het nu prima. Oké, ik ben wel lang onderweg naar en van m'n werk maar dat ben ik intussen wel gewend dus daar doe ik niet moeilijk over.
Maandag had ik eerst 's ochtends een korte training van Ciara van HR (''was je hier eerder? Ik dacht al dat ik je herkende'') over het bedrijf zelf, werd ik overgedragen aan m'n coach bij HP, Roisin (spreek uit: Rosheen) O' Connell. Ze is dan wel Iers, maar ze heeft 18 jaar in Nederland gewoond. Ik spreek altijd altijd gewoon Engels met haar. We kregen van haar training over het systeem dat we gebruiken op het werk, de werkgroepen waar we cases naartoe kunenn sturen, etc. M'n coach had vrij vlug in de gaten dat ik ervaring had en toen ik vertelde al eerder daar in het gebouw gewerkt te hebben zei ze: oh, daarom weet je al zoveel. Als ze vragen stelt, antwoord ik regelmatig en kreeg een keer te horen dat ik niet meer mocht antwoorden omdat de anderen ook een kans moesten krijgen. haha. Elke middag ga ik bij een ervaren agent op de belvoer meeluisteren/meekijken en dat valt eerlijk gezegd nogal tegen.
Het is bij HP namelijk een stuk rustiger dan bij UPS. Waar ik bij UPS 100+ gesprekken per dag had werd er deze week 1 dag vrij gegegen aan de agent met de meeste gesprekken in 1 maand: 800. Daar had ik dus in een week al overheen gezeten bij UPS. Even om jullie een idee te geven hoe rustig het is op de afdeling. We hebben hier ook gewoon internet en het is toegestaan tijdens rustige momenten te chatten, emailen en browsen. Vaak met meeluisteren heb ik dus bijbel quotes meegelezen op google (van de zwarte christenen van het Nederlandse team die graag verkondigen dat ze religieus zijn en waarom ik dat ook maar zou moeten zijn.....). Het is ook nog zo dat de meeste gesprekken gaan naar de nieuwste agents zodat ze kunnen oefenen en hun vaardigheden kunnen opbouwen. Maar naast nieuwelingen mag ik dan weer niet zitten dus ik leer eigenlijk bijna niks en krijg niet de mogelijkheid zelf cases aan te maken omdat ze nauwelijks mail binnenkrijgen.
Ik ben ook alweer gewend aan de kantine op kantoor, waar nog steeds na al die tijd dezelfde vrouw werkt bij de kassa. Ik kwam ook een paar bekende gezichten tegen in het gebouw. Sommigen van mijn eigen team van KONE (een paar Fransozen) en Alan Ling werkt nu op een andere afdeling van HP waar ik contact mee heb. Alan kende ik vooral omdat ik hem tegenkwam in het gebouw en we een tijdje vrienden waren. Hij keek raar op toen hij me ineens zag zitten daar. haha. Over vrienden gesproken, ik had vandaag afgesproken met Daniel bij Starbucks om half 2. Daar hebben we zitten kletsen tot 5 uur. Ongelofelijk. De tijd vloog voorbij. Natuurlijk veel gepraat over ex-collega's, etc. Was gezellig.
Gisteren heb ik m'n eerste Dublin evenement gehad in de vorm van de opera La Traviata van Verdi. Het was in het National Concert Hall, een modern, on-theaterachtig gebouw in ontwerp en ook vrij klein. Behalve een paar props en wijzigingen in decor tussen de aktes door, stelde het fysieke aspect weinig voor. De zangers waren echter zeer capabel en vooral van Alfredo heb ik zeer genoten - ook vooral omdat het een knappe, charismatische man was. Van Israelische afkomst nog wel. Dat ze daar ook opera zingen wist ik niet eens. haha. De hoofdrol, Violetta werd gezongen door een Ierse opera-zangeres en ze kreeg ook een Iers applaus aan het eind. Het was een sfeervolle avond die voor mij begon in een Italiaans restaurant op Dame Street. Daar heb ik de lekkerste spagetti carbonara gegeten die ik me zo kan herinneren (maar die van Jenny is ook heel lekker hoor). Daar hadden ze zelfs sticky toffee pudding als dessert. Zoals jullie je wel voor kunnen stellen, heb ik die besteld en dat was hap, sloek, weg. Daar zal ik wel vaker naartoe gaan. :P
Vandaag me ook weer eens tegoed gedaan aan m'n favo gefrituurde donuts (en direct volgegeten) en ben in de afgelopen 8 dagen al 5 keer naar Starbucks geweest. Ik ben nu zo Starbucks moe dat ik vandaag maar hot chocolate heb gedronken omdat de frappuccino me bij de oren weer naar buiten spoot op den duur. Verder heb ik weinig geld uitgegeven (eten/drinken is ook duur zat hier dus dat komt voorlopig goed uit). Ik heb vandaag wel iets heel schattigs gekocht. Een speldje met een eekhoorntje erop geschilderd. Awwww! Willeke en ik kwamen nog weer 1 tegen in de stad. Koechi-koechi-koe! En dat mens van de balie ook nog vragen of ik een plastic zak ervoor moest hebben om het mee te krijgen. Als ik een speldje niet meer meekrijg in m'n tas moet ik me schamen. haha
Dat was het voorlopig weer.
Tot blogs!
Renate
-
12 Oktober 2010 - 18:37
Peter:
Zoals beloofd weer eens je blog bezocht en gelezen! En...een reactie!
Ik merk al wel weer dat je al weer aardig bent ingeburgerd in Ireland! Na zo'n Starbucks-overdose kan ik me wel voorstellen dat je er al weer aardig zat van bent! Gelukkig maar, want Starbucks is ook erg duur, dus dat kun je dan weer uitsparen!
Wel leuk dat je meteen weer je oude vrienden cq collega's tegenkwam en dat ze je nog kenden! Zo heb je meteen weer een vriendenkring opgebouwd!
Enjoy your stay! Spreek je wel weer! Groetjes,
Peter -
12 Oktober 2010 - 19:16
Jane:
Hola chica,
Leuk om al je escapades te lezen. Ik vroeg Kirstin al of ze iets van jou had gehoord. Ik was erg benieuwd naar 'Moonstruck' en of Ronnie ook was tegengekomen (dan met twee echte handen) haha. In veel steden zijn de opera's (gebouwen) en theaters ultramodern. Neem aan dat je toch een beetje het Camareri-gevoel (") had door de muziek. Ik hoop dat je het wat drukker krijgt op het werk, maar aan de andere kant is het gemakkelijk geld verdienen zo. Idee om dan tijdens de rustige uurtjes iets met je Engelse vertalersopleiding te doen (oefeningen maken etc)?
En hoe is Dublin in the fall? Heb je al schoolsupplies, haha. -
13 Oktober 2010 - 10:47
Alberto:
Mooi dat het goed met je gaat het is nu 13 okt 12.44uur en je raad het nooit maar ons bed staat boven, kortom de slaapkamer is klaar kan jane hem dit wekend inrichten en dan sturen we wel een paar foto's
Groet'n ut Schanze -
15 Oktober 2010 - 09:01
Mumsey:
Dat was een heel verhaal.
Zo te lezen, ben je al helemaal gewend bij HP en in Dublin.
En nog eekhoorntjes gezien (en gekocht: geen knuffel???)
Wij zijn inmiddels aan het opruimen in de winkel. Gisteren de winkel gesloten, ropp'n, in dozen doen en we vinden, dat we al flink opgeschoten zijn.
Ik wens je een prettig weekend en lekker weer! -
15 Oktober 2010 - 09:05
Tom:
Moi Renate,
Doe bist een laiverd en un
haile dikke plaaze.
Ik heb het noi drok, aane keer meer.
Veul plezoire nog in Dublin.
Groet'n oet Nijmeeg'n
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
